Bij geweldige familie in Melbourne

Zondag 11 dec.
Vandaag nog steeds een mooie rit langs Great Ocean Road richting Melbourne.
Wat een hartelijk ontvangst bij Maria en Arthur, we hebben heerlijke bananen cake gegeten en koffie erbij natuurlijk. 'S avonds zijn we met Maria, Arthur, Steven, birthday Kim, Justin, Maria, James en Maddy uit eten geweest bij de Chinees. Het eten was heerlijk, er was een grote ronde draaischijf op tafel waar diverse gerechten op stonden. Turning the disk and you can eat. Daarna zijn we met Kim en Steven mee geweest naar hun huis om koffie te drinken en de babykamer te bewonderen, alles roze want ze krijgen een meisje. Rond 27 dec. Is Kim uitgerekend. Aan onze slaapkamerdeur bij Maria en Arthur thuis hing voor ons een tas met cadeautjes die we thuis uit mogen delen. So Nice what a lovely people. Zo nu naar bed en morgen vroeg op om naar Melbourne te gaan.

Maandag 12 dec.
Vandaag zijn we naar Melbourne geweest, wat een grote stad is dat zeg!!! Arthur heeft ons naar het metrostation Ferntree Gully gebracht. Wij hebben in de stad weer een hop on hop of bus genomen, dat is een goed alternatief voor de benenwagen. Zoals de meeste van jullie weten is het voor Irene niet gemakkelijk om lang te lopen. We zijn bij het cricket stadion geweest, Arthur de man van mijn nicht Maria, heeft er veel over verteld. We wilde naar Victoria market gaan dat was helaas gesloten op maandag. We zien in de stad veel extravagant uitgedoste Australiërs. Zij hebben zo hun eigen stijl. Veel ruig uitziende mannen met baarden en tatoos. In Melbourne is er ook een China town, heel anders dan in Singapore, hier was het merendeel restaurantjes, nailstudio en massage salons. Het valt op dat niemand op straat rookt. De sigaretten worden wel in de winkel verkocht maar onder de toonbank vandaan. Ze mogen geen enkele promotie maken en naar zeggen kost een pakje €25. We zijn weer op de bus gestapt en weer uitgestapt bij een outlet winkelcentrum. Irene heeft zit-schoentjes gescoord. Overigens het openbaar vervoer in de binnenstad is gratis en het parkeren is heel duur. Zo stimuleren zij een autoluwe binnenstad. Wij zouden om 19.00 uur weer terug zijn bij Maria en Arthur omdat we zouden bbq-en. Mijn neef Jim en zijn vrouw Wendy en dochter Karen met haar 2 kinderen. Kleine Maria en haar vader Richard en James en vriendin Maddy waren er ook allemaal. Het was een gezellige boel in de tuin. Irene had Jimmy 20 jaar geleden voor het laatst gezien, super leuk dat zij hem weer gezien heeft. Het is gek, we zijn nog nooit in Australië geweest, als we dan zo tussen Irene haar familie zitten is het of we daar al jaren over de vloer komen. Allemaal zo warm, hartelijk en gastvrij, Irene zou zo volgend jaar weer hier op vakantie willen bij haar familie.

Dinsdag 13 dec.
Vandaag zijn we samen met Arthur en Maria op stap geweest. Bij Maria en Arthur thuis vliegen er kaketoes, Irene vind dit zo leuk dat hier zoveel leuke en mooie vogels vliegen. We gingen de bergen in de eerste plek waar we kwamen was een plek met wel tig kaketoes. Je moest er een kaartje kopen waar je dan voer op kreeg voor de kaketoes. Arthur kocht een kaartje voor Irene en Irene tussen al de kaketoes, die hier in de vrije natuur rondvliegen, met een voerbak. Nou dan komen de kaketoes in grote getale aangevlogen en gaan op ieder plekje van je lichaam zitten, ze pikte Irene zelfs aan haar benen. Hier vandaan zijn we de bergen in gegaan. Prachtige natuur en geweldige mooie vergezichten. Na een heerlijke dag, deels rondrijden deels
shoppen/lopen hebben we Maria en Arthur getrakteerd op een etentje, wel in een typisch Australisch restaurant. De laatste avond hebben we afgesloten met een boompje klaverjassen. Arthur en Maria hadden dit geleerd en vaak gespeeld met de moeder van Maria, maar de laatste jaren niet meer. Omdat dit toch wel typisch Nederlands was moesten wij en vooral Irene eraan geloven. Ook dit was weer supergezellig en een betere afsluiting hadden we niet kunnen bedenken.

Woe 14 dec
In de ochtend maakt Maria speciaal voor ons nog wentelteefjes en rijden wij, nadat de Australische ANWB onze accu weer nieuw leven heeft ingeblazen, met weemoed weg. Natuurlijk zeggen we tot ziens maar we hebben al naar elkaar uitgesproken dat die kans erg klein is. Het is gewoon te ver weg en de reis te duur! Maar het is een onvergetelijk bezoek geweest met mooie herinneringen. Rest ons grote dankbaarheid voor hun warme ontvangst en gastvrijheid.
P.S. De buitenspiegel is nog niet gemaakt, het was meer dan twee uur heen en terug rijden dus dat hebben we niet gedaan. In Sydney krijgen we een nieuwe kans :-)